Vandaag was het zo ver. De bezichtiging van de nieuwe stek. Met toestemming van de huidige bewoners een rondje door het huis (je).
Want dat is het. Een kleine jaren 20 arbeiderswoning. Een aantal jaren geleden grondig verbouwd door de eigenaar. Gelukkig niet ontdaan van de authentieke dingen als paneeldeuren met van die ruitjes erboven in. Mooie trap en een granito vloer in de piepkleine hal. Er zit een heuse piepkleine kelder in. Die volgens de rondleidende eigenaar het prima doet. Koel en droog.
Mijn hart, dat verlangt naar een sober doch comfortabel en een beetje als vroeger leven, slaat een paar slagen over. Ik zie er potjes met zelfgemaakte jam, mijn voorraad groenten en aardappelen in gedachten staan.
Er is destijds een keuken aangebouwd. Met bijkeuken en toiletteruimte. Daarom is de woonkamer groter dan ik had verwacht.
Boven heeft hij een badkamer gemaakt. Dat was een slaapkamer en de badkamer heeft daarom ook ruimte. Tweede toilet... hoera. Wij dames kunnen het tenslotte, tóch nog weer moeten plassen als je er net in ligt. Of 's morgens heel vroeg.
Er is een groot raam in de badkamer en daarmee gaat mijn wens om een badkamer met planten te hebben in vervulling. Daar ga ik een fijne plek van maken!
Verder heeft dit huis een paar schattige tuindeuren met van die ruitjes en een plek voor een kacheltje of allesbrander. Ik voel me ineens niet meer degene die huis en haard heeft verlaten, maar degene met de nieuwe kansen. Ik heb er zin in en mijn handen jeuken!
Er zit ook een flinke tuin bij. Maar dat is wat je tegenwoordig omschrijft met de term uitdaging. Het is een plaat geel zand en een allegaartje aan mosgroene stoeptegels. Er staat dan wel weer een werkelijk leuk tuinhuis achterin in en een houthok met rode dakpannen erop. Helemaal achterin staat een boom. Dat vind ik fijn vanwege vogels. De tuin is diep, dus van schaduw op t huis zal ik geen hinder hebben.
De eigenaar verteld verdrietig dat dit vroeger een groen paradijs was met verlichting en al. Vorige huurders hebben dit achtergelaten. Ik hou van tuinieren. Dus zal ik plannen gaan maken. Het schrikt me niet af. Ik voel iets borrelen van werklust en gretigheid.
Maar ik zeg niet al teveel. Zaterdagavond heb ik een afspraak staan om het huurcontract in orde te maken en over hulp bij de basis voor de tuinaanleg wil ik nog onderhandelen. En dat moet ook, want de huurprijs is niet gering. Ik ga 730 euro betalen, kale huur. Oké, ik kan dat betalen. Maar dan wil ik ook fijn wonen. Ik zal tóch ook weer zuinig en bewust moeten gaan leven. Want anders zal mijn buffer zo met de knollen de pot in gaan. Ook dat is dus een uitdaging. Maar ik hoop dat ik dat niet verleerd heb.
Nog even een bezuinigend einde van dit blog: ik heb vorige maand bij plaatselijke tuinderijen en een intratuin planten en wat fruitboompjes in de opruiming gekocht. Voor een fractie van de prijs. Ze moeten er van af voor de winter. Deze staan zolang in een hoekje in de tuin van mijn broer. Ze staan er prima bij en straks heb ik op die manier mijn eerste aankleding in de tuin.
Wordt vervolgd.
Dat klinkt, en ziet eruit als een geweldig leuk huisje! Daar zou ik ook helemaal blij van worden.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk zeg dat je zo’n mooie plek hebt gevonden. Snap dat je er heel blij mee bent. Je zou nog in het contract kunnen laten toevoegen dat mocht hij ooit aan verkopen denken jou als eerste de mond wordt gegund. Denk je nu niet aan wellicht maar lost niets om het te vragen en je kan dan altijd kijken of je de wens hebt...
BeantwoordenVerwijderenZiet eruit en klinkt als een echt mooi nieuw begin. De tuin gaat je lukken! Zeker als je ziet wat het je gaat opleveren.
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk voor je!