Wees de tijger van je portemonnee!

soms is het leven gewoon wat het is.
Dat klinkt simpel, maar het kan verdomd lastig zijn.
Zo is het ook met je eigen motivatie om te letten op je uitgaves. Soms is het zo makkelijk. Stap je glimlachend over iedere valkuil die de grote lavastroom van aangeprijsde goederen uitbraakt.
Soms zie je met terugwerkende kracht dat je toch weer even die idioot bent geweest die er met open oogjes is ingetuind, de slappeling die geen NEE kon zeggen of de bangerik die haar mond hield op dat te dure uitje (terrasje pakkuh), omdat je het niet kon opbrengen ten overstaan van je collega's om eerlijk te zeggen 'Dat is mij te duur, ik sla over."
Maarrr...al met al, mag je ook heel vaak over jezelf niet klagen.
Het feit dat je HIER dit leest zegt al wat.
Je bent bezig met je geld, je uitgave patroon, je hoopt dat je in mijn stukje iets leest waar je ook je voordeel mee kan doen. Een tip, een idee, een ahaa moment.
Die zijn er ook genoeg te vinden.
In al onze blogs zitten kleine klompjes bezuinig- en bespaar-goud verstopt.
En last but not least..de motivatie die je opdoet. Je enthousiasme dat je warm houdt. De wetenschap dat je door met je kop erbij te blijven en je wilskracht gefocust te houden, op goed financieel beleid, je deze tijden van crisis, recessie, werkeloosheid en ander financieel rampgebied wel degelijk doorkomt!
dat je er waarschijnlijk rijker uitrolt over een aantal jaren dan je nu kan vermoeden.
Ik bedoel niet alleen mentaal, want dat is altijd zo "móói" maar ook wel degelijk met klinklare euro's. Waarom zou dat niet kunnen? Waarom zou dat sociaal economisch een beetje fout zijn?
Al voor er in ons land officieel de crisis uitbrak moesten we in dit huishouden aan de bak. Stomweg omdat we maar lukraak veel te veel uitgaven. Meer dan goed voor ons was. We moesten door het stof, de beruchte spiegel ingluren en met ons kinnebakje keihard op de stoeprand knetteren en toen werden we heel snel wakker.
Want we stonden heel erg rood, losten geen euro af en koersten met gierende banden op een persoonlijk faillisement af. Want met het salaris dat binnenkwam konden we de roodstand al niet meer inlossen en het geleende tophypotheek potje werd dan daar weer voor gebruikt. Dat potje was op een bepaald moment ook bijna leeg.
Dan wordt het schrikken en denk je 'waar ben ik mee bezig' maar ook paniek 'hoe komen we hier uit?!'
We gingen heel die rotklus aan van al die mappen met papieren (want we bewaarden uit een soort luiheid gewoon alles, dan hoefden we het ook niet te lezen).
We worstelden door verzekeringen, abonnementen en polissen en dat werd op geen één moment leuk. Dat vind ik dat nog steeds niet leuk. klotewerk is het en ja het komt wél regelmatig terug. Maar dat moet dan maar...
We gingen mega bezuinigen en mede dankzij de blogs die ik vond op het internet werd consuminderen een openbaring voor me!
Alleen al dat ik las dat er veel en veel meer mensen waren die er zo voor stonden. De adviezen van de mensen die de kneepjes van het vak doorhadden.
Het heeft zo ontzettend geholpen!
En toen werd het heel langzaam maar zeker zomaar een beetje leuk... het werd een sport, een levenswijze, een eigen keuze. Ik werd de tijger van mijn eigen portemonnee. En het leverde resultaat op!
Het is nu 5 jaar verder en we zijn niet alleen boven jan, maar merkten dat we konden aflossen en zelfs sparen. (ja dat was even wennen...)
Nu is het weer "broekriem aanhalen" in de media en "we gaan het allemaal voelen!" Maar ik weet dat het wel goed komt. Ik bedoel gewoon egoistisch ; met ons. Want we zijn al jaren gewend om een goede aanbieding te ruiken, de hand op de knip te houden, niet te janken als we niet op vakantie kunnen en om te eten van wat er in de seizoenen groeit. Op marktplaats een leuk jurkje te scoren voor de zomer en tegelijkertijd ook weer wat te verkopen daar.
Al dit bovenstaande zal voor menigeen min of meer herkenbaar zijn.
Als doorgewinterde consuminderaar is de tijd van doorgeslagen zieligert of alternatieve socio genoemd worden voorgoed voorbij.
Inmiddels geldt:
Wat er niet af gaat komt er nou eenmaal wél bij.
Ergo...geld is geen smeerkaas en we smelten onze kazen dus maar niet.
Dáháág Slankie, (vies plastic namaak kaas spul)!