Ik ben er weer! :-)

...Ja ik weet het, het is een wel erg lange breake van het bloggen.

Maar..ja altijd weer een maar. Daar lijkt het leven af en toe vol van te zitten.
Uitstelgedrag, de moed niet hebben, geen fut, teveel fut, en vooral ook mega veel omwegen om weer op mijn eigen blog simpelweg terecht te komen!
Eindeloos werd me gevraagd om verificatiecodes in te vullen, een gmail account dat zich zinloos en stug aan mij op bleef dringen.
Nee!! Wil ik niet. Hoef ik niet..ik wil gewoon een stukkie schrijven op mijn blog.
En zie hier na poging nummer zoveel ineens FLOEP en ik was op het dashboard en ik kan een blogje weg tikken.
Vraag me niet hoe, ik heb werkelijk geen idee.
Anyways, ondertussen heeft het leven natuurlijk niet stilgestaan.
Manlief is zijn baan definitief kwijt vanaf februari.
De oprotpremie is genoeg voor het vergoeden van de advocaat, een duit in de pensioenpot en een lullige drietal maandsalarissen mee.
Verder hoeft hij de rest van het jaar ook niet op te komen dagen en gaat de betaling van salaris gewoon door. Is natuurlijk ook gratis geld, eerlijk is eerlijk, dus dat tellen we voor onze eigen gemoedsrust er dan maar bij op.
En gemoedsrust bleek de afgelopen periode al met al de grootste winst in het getouwtrek.
Want het blijft zuur natuurlijk dat je wordt wegbezuinigt op een functie die je helemaal niet bekleed.
De fout is erkend, de gemoederen verward en de uitkomst hetzelfde.
Eruit per februari.
Inmiddels is ook de vraag gerezen of het nog wel zo leuk werken zou zijn geweest voor deze starre werkgever. Deze ondankbare bron van inkomsten waar je je jaren voor hebt ingezet met een 'wij en ons' gevoel. De liefde bleek van één kant te komen, want 'wij en ons'  zag mijn man vice versa als nummer zoveelnogwat en zelfs zijn naam wordt hier en daar verkeerd gespeld. 26 jaar gewerkt daaro...Maar oke, daar sta je dan. Bijna 60, recht op 3 jaar uitkering met plusje vanwege het onderwijs en dan.
Wie wil je nog?
Ga je nog werk vinden?
Over het algemeen zijn de reacties niet bijster enthousiast.
Enfin, wie weet wat deze nieuwe periode ons brengt.
Ik heb mijn baan in ieder geval nog en we hebben de afgelopen jaren als gekken onze hypotheek afgelost en dus hele lage woonlasten.
Hoe kon ik destijds weten dat zuiniger leven, consuminderen, bewuster met het geld omgaan, niet alleen onze tophypotheek van 44.000 en onze lening daarbovenop van 25.000 weg zou werken ons uiteindelijk ook nog eens zou behoeden voor een drama met een huis dat onder water staat en een baan die vervalt!
Voor de huidige woonlasten huur je nog geen kamer in Putten-oost. Dus een dak boven het hoofd is wel gegarandeerd. Dat slaapt in ieder geval wel zo rustig.
Het blijft nog steeds niet leuk dat dit allemaal gebeurt, maar wat o wat hadden we gemoeten als we bovenstaande niet hadden gedaan??
In eerste instantie hebben we nog een dik half jaar te gaan met de financieën die we nu hebben.
Dat moet onze buffer dus gaan worden. Want veel echt spaargeld is er niet vanwege het aflossen.
De leningen met rentes van 4 á 5% wegwerken gingen voor sparen voor soms nog geen 1%..
Daarna de WW en ook dan willen we proberen om hier en daar geld over te houden voor het aflossen of de buffer, want hoe we het wenden of keren, er zal misschien een gat vallen tussen de leeftijd van pensioengerechtigd en recht op ww.
Een nieuwe uitdaging dus. En eigenlijk ook wel weer een leuke uitdaging...hoewel het ook offers zal vragen. Zal ik dat opnieuw kunnen?
pfff moeilijk hoor, je went zo snel aan wat je hebt...