De afgelopen dagen is het vallen van de enorme prijs van de postcodeloterij in Balkbrug veelvuldig over ons beeldscherm gebuiteld. Heeft zelfs het journaal gehaald.
Vooral de Boslaan heeft daar een klapper gemaakt en een aantal bewoners multimiljonair gemaakt.
Meer dan 3 miljoen euro op je rekening bijgeschreven krijgen. Dat is nogal wat.
We keken mee met de ineens aandoenlijke wensen van de bewoners die een nieuwe vloer wilden of wat zonnenpanelen. De huidige vloer werd stilzwijgend gefilmd van een best krappe woning met een namaakhout laminaatje erop. Ook het pand zelf dat nu door de blije eigenaars voorzien gaat worden van de felbegeerde panelen werd getoond. En natuurlijk moesten we dan allemaal ook wel even glimlachen. Wees eerlijk.
Als het kwartje valt (leuk..) dan gaan ze verhuizen joh. Kijk nou toch..
En helemaal als ze in Balkbrug willen blijven wonen, dan kunnen ze met de huizenprijzen van dáár een gigantische villa kopen en houden nog meerdere miljoenen over.
Gisteren trof me het korte item over de buurman aan het eind van deze straat. Lulliger kan het niet.. op de zijgevel van zíjn huis notabene prijkt de winnende straatnaam. Maarrrr zijn voordeur zit aan de andere kant van zijn huis en dus valt hij volledig buiten de boot.
Hij deed er laconiek over en vertelde glimlachend dat hij het zijn buren heel erg gunde.
Ik betrapte me op de gedachte: 'de klap komt later nog wel' . Maar dat weet ik natuurlijk helemaal niet. Misschien is deze man wel echt in staat om zoiets als een volleerde zenboedist te incasseren.
Er vallen de laatste tijd vaker prijzen met astronomische bedragen. En we worden ook al meteen lekker gemaakt met beloftes voor prijzen voor 2025. Die zijn nog gekker. Wat doen zulke idioot hoge bedragen met ons gevoel over de waarde van geld?
Lijkt het mijn verbeelding te zijn als ik zie dat mensen een check krijgen uitgereikt van 52.000 dat ze bijna lauwtjes reageren? Zijn we zelf eigenlijk ook niet onder de indruk als iemand een prijs van 73.000 met een bos bloemen in ontvangst neemt?
Beetje wel. Al vlot heb ik uitgerekend dat je met dit soort bedragen niet een nieuwe elektrische auto én een niewe keuken kan betalen. Je huis een flink stuk aflossen schiet zelfs al niet echt meer op als je recent een woning hebt gekocht, want de huizenmarkt tikt woningen van een kleine 4 ton af alsof het een pond suiker is. En dan moet er nog doodleuk het een en ander verbouwd aan worden. Ga er maar aan staan.
Maar hoe is dat nou in het echte dagelijks leven, gewoon in bijvoorbeeld de supermarkt met ons geld?
Daar bekruipt mij toch nog wel de voldoening als ik prijsbewust en handig inkopen heb gedaan. Door meerdere dagen lekkere maaltijden op tafel te kunnen zetten van alleen maar groenten van het seizoen en daarbij iets dat deze week in de aanbieding is. Zo'n lekker opgeruimd en blijïg gevoel.
En net zo hard toch ook weer een schokje kan voelen, als een best klein tasje inkopen ineens bijna 50 euro blijkt te kosten. Huh?!
Maakt geld gelukkig? Nou laten we het omkeren. Geen geld maakt ongelukkig en daar tussenin zit een glijdende schaal, denk ik, die zich aanpast aan persoonlijke behoeften.
En uiteindelijk bepaal je ook zelf een deel van je koopkracht. Blijf je gemotiveerd om een meer simpel leven naar volle tevredenheid te ervaren of kan je het gevoel niet van je afschudden dat je maar aan het afzien bent?
Het valt mij wel op dat veel blogs over leven en geld vooral geschreven worden door de eerste categorie. Daar zit wel de clou vermoed ik.
Je bent zo gelukkig als je tevreden bent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten