Jezelf in de spaar en bezuinigmodus houden

 Soms ben ik hele periodes heel geldbewust bezig en maak ik verstandige beslissingen en spaar ook echt goed.

Van de week kwam ik op de agenda van mijn mobieltje de dag tegen waarop ik optimistisch allerlei emoji's had geplaatst van jurkjes en schoentjes en daarbij de tekst ' 1 jaar'  en dan ook nog zo'n confetti plaatje erbij. yeah right...

Je raadt natuurlijk meteen waar dit op slaat. Ik had me vorig jaar om deze tijd klaarblijkelijk voorgenomen om een jaar lang geen kleding of schoeisel aan te schaffen. Het feit dat ik plotseling met deze heugelijke dag werd geconfronteerd zegt genoeg... jammerlijk mislukt.

Sterker nog, ik heb mezelf wel een paar maal in het afgelopen jaar moeten terugfluiten. Ik koop bijna al mijn kleding tweedehands en daar schuilt voor mij een groot gevaar in. (Ach zo goedkoop, och zo leuk voor erbij. Zo! Dat staat me goed.)  Ik heb ook wel het een en ander verkocht via Vinted, maar ik ben daar echt een looser in, want ik koop voor het dubbele via ze terug. De verleiding is niet normaal groot voor mij. Als een verslaafde heb ik de app van mijn telefoon moeten verwijderen. Ik ben niet te houden.

Tijdens mijn minimalisme stuip een aantal weken geleden heb ik kleding en schoenen weggedaan waar je een halve kringloopwinkel mee had kunnen vullen.

En in feite heb ik dat ook gedaan, omdat ik het daar heb ingeleverd allemaal. Je kent dat recycle symbool toch wel? Nou dat slaat op mijn portemonnee.

Nu zit ik echter weer in mijn geldbewuste modus. Maar hoe hou ik mijzelf daar in voor de lange termijn?

Op dit moment heb ik het gevoel dat ik weinig behoefte heb aan een vakantie. De reclames om toch vooral nú te boeken naar zonbestemmingen gaan moeiteloos aan mij voorbij.  Maar wat nou als het straks mooier weer wordt en al mijn collega's de ene na de andere leuke vakantie gaan vieren.. Er komt een moment in dit nog verse kalenderjaar dat ik ook ik mijn koffer wil pakken!

Nú vind ik dat mijn kledingkast prima is, maar wat als ik toch weer de verleiding voel opkomen?

Dat ik ook een jurkje in de modekleur wil en dat ik vind dat ik dat wel verdiend heb. Want zo gaat dat.

Om mij iets heel erg voor te nemen dat ik iets niet mag en als een challenge een jaar lang vol te moeten houden werkt bij mij duidelijk niet. Er zal meer moeten zijn dan alleen de uitdaging om het vol te houden. Ik moet een bijna tastbaar doel hebben zogezegd. Niet ins blauen hinein.

inmiddels heb ik wel een doel dat de afgelopen weken steeds sterker in mij naar boven is gekomen. Al de spotjes over een pensioenpotje en beleggen en aankondigingen over het op hande zijnde nieuwe pensioenstelsel hebben mij aan het denken gezet.

Ik ben te oud om nu nog met een beleggingsfonds te gaan stoeien.  Als dat niet lekker loopt en mijn centjes verdampen voor de helft, heb ik niet 15 jaar om het langzaam weer aan te laten groeien. Ik heb dat over een paar jaar al nodig. Simpel.

Een extra potje naast het pensioen is er in feite wel. Maar is dat genoeg?

Een jaar of 5 geleden dacht ik, dáár zit ik wel goed mee hoor. Maar alles is zo duur geworden en je geld echt minder waard. Ook de rente, waar ik op gehoopt had, valt al jaren enorm tegen. Echt gegroeid is het daardoor minimaal.

Dus.. ik heb mijn doel gevonden. Ik wil mijn al bestaande potje verder aanvullen. Gewoon zelf. Niet door risicovolle ondernemingen, maar het good old sparen en wegzetten.

Ik heb weer een automatische overboeking geregeld naar de spaar en ik  zeg regelmatig tegen mijzelf het magische zinnetje: ik wil mijn eigen ton. Klinkt jou misschien raar in de oren, maar voor mij is het een regelrechte trigger. Ik gebruik het zinnetje als ik op internet een leuke aanbieding zie, ik gebruik het zinnetje tijdens het boodschappen doen en ik gebruik het zinnetje ook in huis om weer super alert te zijn op lampen en stookkosten. En ik ga het zeker gebruiken bij het plannen van de vakantie straks en om mijn kledingaankoop in toom te houden. Verder verbied ik mezelf niets. Want dat werkt dus niet.

Je denkt misschien waarom denk je aan een ton? Omdat ik vermoed dat je dat zo onderhand bijna wel nodig gaat hebben in de huidige maatschappij als je je een beetje goed wil kunnen onderhouden na je pensioengerechtigde leeftijd. Dus gewoon nog je auto kunnen rijden, juist dan eens fijn op vakantie kunnen of je kinderen wat extra's gunnen. Het lijkt me zo zuur als je juist in je pensioenjaren op een houtje moet bijten. Dan wil ik graag zorgeloos kunnen leven. Een gewoon leven. Niks buitensporigs.

Ik heb nu nog een dikke 7 jaar en ik hoef zeker niet vanaf 0 te beginnen. Maar toch, ik zal er ook heus wel wat voor moeten doen én laten.

Wordt vervolgd.

Moestuin kriebels

 Iedereen die houdt van tuinieren en met name dan van de moestuin kent de januari kriebels.

Zo prima als het is om in november het moestuinieren min of meer af te sluiten, zo klaar is het met dat gevoel na de feestdagen in januari.

Maar er valt gewoon nog weinig te doen buiten en om binnen al wat te zaaien en op te kweken is eigenlijk ook nog erg vroeg. Ik heb het wel eens gedaan en dan zat ik in de eerste week van februari al met min of meer verspeende plantjes die qua grootte al naar buiten zouden moeten maar dat in wéken nog niet konden.

Eind van het liedje was dat ik dan met doorgeschoten plantjes met hele lange dunne stengels zat, die in no time omknakten bij het eerste beste zuchtje wind in de buitenwereld.

Het is dus geduld oefenen en straks eind februari wordt het pas voor een enkel gewas zinvol om er wat van in bakken op je vensterbank van te zaaien en het magische wonder van ontspruitend leven weer van heel dichtbij te mogen meemaken.

Omdat ik wat wijzer geworden ben in de voorgaande jaren weet ik dat het wel goedkomt. Ik pruts wat met de voorraad zaden en kijk graag her en der naar een bepaalde tomaat, pompoen of peper die me heel apart en leuk lijkt. Ik maak een sumier plan wat ik waar ga neerzetten dit jaar en ik heb een weekje in maart vrijgepland.

Dan gaat het namelijk echt van start. Ik bouw mijn kleine koude kas op van bakstenen en een doorzichte plaat golfplastic. Ik kieper de composthoop nog eens om en verspreid wat van de onderste laag compost over de toekomstige groentebedden. Op dat weekje verheug ik me nu al!

Financiële gevoelswaarde en je echte koopkracht

 De afgelopen dagen is het vallen van de enorme prijs van de postcodeloterij in Balkbrug veelvuldig over ons beeldscherm gebuiteld. Heeft zelfs het journaal gehaald.

Vooral de Boslaan heeft daar een klapper gemaakt en een aantal bewoners multimiljonair gemaakt.

Meer dan 3 miljoen euro op je rekening bijgeschreven krijgen. Dat is nogal wat.

We keken mee met de ineens aandoenlijke wensen van de bewoners die een nieuwe vloer wilden of wat zonnenpanelen. De huidige vloer werd stilzwijgend gefilmd van een best krappe woning met een namaakhout laminaatje erop. Ook het pand zelf dat nu door de blije eigenaars voorzien gaat worden van de felbegeerde panelen werd getoond. En natuurlijk moesten we dan allemaal ook wel even glimlachen. Wees eerlijk.

Als het kwartje valt (leuk..) dan gaan ze verhuizen joh. Kijk nou toch.. 

En helemaal als ze in Balkbrug willen blijven wonen, dan kunnen ze met de huizenprijzen van dáár een gigantische villa kopen en houden nog meerdere miljoenen over.

Gisteren trof me het korte item over de buurman aan het eind van deze straat. Lulliger kan het niet.. op de zijgevel van zíjn huis notabene prijkt de winnende straatnaam. Maarrrr zijn voordeur zit aan de andere kant van zijn huis en dus valt hij volledig buiten de boot.

Hij deed er laconiek over en vertelde glimlachend dat hij het zijn buren heel erg gunde.

Ik betrapte me op de gedachte: 'de klap komt later nog wel' . Maar dat weet ik natuurlijk helemaal niet. Misschien is deze man wel echt in staat om zoiets als een volleerde zenboedist te incasseren.

Er vallen de laatste tijd vaker prijzen met astronomische bedragen. En we worden ook al meteen lekker gemaakt met beloftes voor prijzen voor 2025. Die zijn nog gekker. Wat doen zulke idioot hoge bedragen met ons gevoel over de waarde van geld?

Lijkt het mijn verbeelding te zijn als ik zie dat mensen een check krijgen uitgereikt van 52.000 dat ze bijna lauwtjes reageren? Zijn we zelf eigenlijk ook niet onder de indruk als iemand een prijs van 73.000 met een bos bloemen in ontvangst neemt?

Beetje wel. Al vlot heb ik uitgerekend dat je met dit soort bedragen niet een nieuwe elektrische auto én een niewe keuken kan betalen. Je huis een flink stuk aflossen schiet zelfs al niet echt meer op als je recent een woning hebt gekocht, want de huizenmarkt tikt woningen van een kleine 4 ton af alsof het een pond suiker is. En dan moet er nog doodleuk het een en ander verbouwd aan worden. Ga er maar aan staan.

Maar hoe is dat nou in het echte dagelijks leven, gewoon in bijvoorbeeld de supermarkt met ons geld?

Daar bekruipt mij toch nog wel de voldoening als ik prijsbewust en handig inkopen heb gedaan. Door meerdere dagen lekkere maaltijden op tafel te kunnen zetten van alleen maar groenten van het seizoen en daarbij iets dat deze week in de aanbieding is. Zo'n lekker opgeruimd en blijïg gevoel.

En net zo hard toch ook weer een schokje kan voelen, als een best klein tasje inkopen ineens bijna 50 euro blijkt te kosten. Huh?!

Maakt geld gelukkig? Nou laten we het omkeren. Geen geld maakt ongelukkig en daar tussenin zit een glijdende schaal, denk ik, die zich aanpast aan persoonlijke behoeften.

En uiteindelijk bepaal je ook zelf een deel van je koopkracht. Blijf je gemotiveerd om een meer simpel leven naar volle tevredenheid te ervaren of kan je het gevoel niet van je afschudden dat je maar aan het afzien bent?

Het valt mij wel op dat veel blogs over leven en geld vooral geschreven worden door de eerste categorie. Daar zit wel de clou vermoed ik.

Je bent zo gelukkig als je tevreden bent?

Met het oog op geld en oorlogsdreiging; hoe hou je het in de hand?

Dat zo meteen in het nieuwe jaar heel veel dingen fors duurder worden is niet onverwacht. Op een verjaardag gisteren hoorde ik uit eerste hand van een dame die werkzaam is bij een gezondheidswinkel keten, dat vanaf 1 januari de prijzen van de producten idioot gaan stijgen. Echt met hele euro's vertelde ze. Een speciale tandpasta die nu €7 kost, gaat naar een tientje. En zo ook met je omegacapsules. Daar gaat zo'n grote pot zelfs met tientallen euro's omhoog. Wie kan dat nog betalen? Hoe het eraan toe gaat in de supermarkten is nog een beetje de vraag. Je kan zelf nog prijstechnisch wat doen door niet alleen maar te grijpen in de A-merken en door handige recepten te verzamelen die heel erg budget vriendelijk zijn. 

Zelf heb ik vanmorgen weer wat zaden besteld bij moestuinhippie.

Tomaten en paprikazaden. Dat heb ik al eerder gedaan.(zie foto) De zaden zijn bij haar super voordelig geprijsd en je kan ze makkelijk bestellen via haar moestuinwinkeltje op haar weblog.https://moestuinhippie.com/winkel

De tomatenplanten kwamen uitstekend op en ze hebben goed vrucht gegeven. Dat gaat van de zomer hopelijk wat schelen in de boodschappen. 

Ook peultjes en bonen zijn makkelijk planten, die er nog leuk uitzien ook in je tuin en het was gewoon ook een gevoel van rijkdom om je avondeten letterlijk uit je tuin te halen. En ik heb echt geen grote moestuin hoor. Ik heb in november ook knoflooktenen gepoot en daar staan nu flinke groene sprieten boven de grond. Knoflook moet gek genoeg voor de winter de aarde in en in de vroege zomer kan je dan hele knoflookbollen oogsten. Je zou ze nu ook nog best kunnen poten trouwens. Het is zacht buiten voor de tijd van het jaar. 

Straks in het voorjaar koop ik weer wat potten met verse kruiden. Die potten lijken een grote plant te herbergen, maar dat is niet waar. Ze hebben gewoon wel 25 jonge planten in een pot geduwd en dan lijkt het een volwassen plant. Nou prima, want ik trek al die jonge plantjes voorzichtig uit elkaar en poot ze uit in de tuin. Soms gewoon tussen de andere planten. Het groeit uitstekend en je hebt er een heel lang seizoen verse kruiden voor. Deze zijn meestal heel vitaminerijk. Dus in geval van schaarste kom je er een heel eind mee om je gezond te houden. Maar ook in gewone tijden zijn ze een zegen voor je. 

Natuurlijk bespaard dit geen bakken met geld. Maar het gevoel van zelfredzaamheid dat het je brengt wel. Vanuit dit gevoel word je vanzelf daadkrachtiger. En dat is een heel lonend effect voor meer gebieden in je levensstijl. Want als je teneergeslagen raakt van al die berichtgeving over inflatie, prijsstijging en daarbij het moeten voorbereiden met een noodpakket is het goed om een dosis daadkracht te hebben om op te kunnen leunen. 

Ik heb mn noodpakket wel redelijk bij elkaar denk ik. Praktisch voorwerpen als zaklantaarn, batterijen, radiootje en brandhout en water. Maar ook ouderwetse bonen en linzen. Gedroogd, die je moet wellen. Ze zijn helemaal niet duur, maar wel heel voedzaam en ook kan je er een fijne maaltijd mee maken. Verder denk ik er maar niet teveel bij na. Ik wil enerzijds mijn kop niet in zand steken, maar ook niet gebukt gaan met een doemscenario in mijn hoofd. Zinloos en funest voor je dosis daadkracht. Ik blijf me focussen op een solide, nuchtere en financieel verstandige leefstijl. En daar blijf ik ook over schrijven. 

Lieve lezers en mede bloggers, een heel goed nieuw en daadkrachtig jaar gewenst!