Het zuinig leven is inherent aan bewust leven. Nou is dat geen ontdekking op zichzelf. Alleen al de namen van verscheidene medebloggers in deze ranche doet het een en ander wel vermoeden.
Maar er is nog een aspect aan de zuinige levensstijl te constateren.
Iets wat ik niet vaak werkelijk benoemd tegenkom als ik gretig naar nieuwe ideeen voor mijn zuinige levensstijl de diverse blogs afstruin.
Namelijk dat zuinig leven heel romantisch kan zijn...
Romantiek dan wel te verstaan in de trant van het 'toen was geluk nog heel gewoon' genre.
Je wordt werkelijk een beetje blij van het terugvinden van een tevreden makende eenvoud van dingen anders doen, zélf doen of niet meer doen.
Wat dacht je ervan om af te rekenen met de idioterie om een hele doos vol vakken in het gezicht van je gasten te duwen. En dat er dan in ieder vakje een andere soort thee zit, met als klap op de vuurpijl voor één kopje thee één heel zakje...!!
Ik zie de gezichten al voor me van de Nederlanders uit de jaren 60...hilarisch. Dit kun je niet ménen?!
Nou weet ik wel dat we zeker niet meer in de jaren 60 leven en ik ga ook helemaal niet proberen om alles van vroeguh ineens als romantisch te bestempelen. Maar kom nou, welke malloot heeft ons wijsgemaakt dat we geen ouderwetse gezellige theepot met één soort thee moeten gaan zetten?
Hoe heerlijk is het om een gekoesterd stuk servies met kokend water om te spoelen, het theezakje van je keuze erin te hangen en het kokende water met beleid op het theezakje te gieten.
Niet hard want dan knapt het zakje en heb je allemaal blaadjes door je thee. Maar met overgave. En je ruikt bijna meteen de eerste aromatische uitnodiging voor je warme kop thee opstijgen.
Alleen al de aanblik van je theepot zal minimaal een troostend effect hebben op je gemoedsrust. Dát noem ik nog eens mindfullnes a la minuut.
Voor iedere kop thee een eigen zakje, met je eigen smaakje en je eigen lekkende theezakje op je schoteltje. Om ieder zakje een papiertje met een printje en een kleurtje. Gekker moet het toch niet worden. Waarom zijn we daar in vredesnaam ingetrapt? Ooit!
Aan deze aangeprate behoefte is weer iemand vreselijk rijk geworden. Ome pickwick en alle huismerken voorop. Wij trouwe consument niet. Wij kopen ons slaafs weer eens scheel omdat we ineens met z'n allen moesten gaan denken dat we niet met onze medemens dezelfde pot thee meer mogen delen. Hoogdraverij van het zuiverste water.
Ik stel voor dat we massaal naar de kringloop snellen en eens heerlijk gaan scharrelen. Op zoek om de meest bloemrijke, gezellige, móóie of stijlvolle theepot op de kop te tikken en die in al zijn glorieuze theetraditie in ere te herstellen.
Thee zetten in de pot. Lichtje eronder en ach...waarom ook niet..kopje erbij mét schoteltje en een schattig lepeltje. (daar zijn kringloop winkels ook érg goed in!)
Veel lekkerder en romantischer dan zo'n grote grove mok met een lekkend zakje op het kledderige papiertje ernaast.
Mag het weer een beetje grandeur hebben?
Hoe dit alles past in het gelukkig zuinig-way of live behoeft feitelijk geen uitleg meer.
Maar er is nog een aspect aan de zuinige levensstijl te constateren.
Iets wat ik niet vaak werkelijk benoemd tegenkom als ik gretig naar nieuwe ideeen voor mijn zuinige levensstijl de diverse blogs afstruin.
Namelijk dat zuinig leven heel romantisch kan zijn...
Romantiek dan wel te verstaan in de trant van het 'toen was geluk nog heel gewoon' genre.
Je wordt werkelijk een beetje blij van het terugvinden van een tevreden makende eenvoud van dingen anders doen, zélf doen of niet meer doen.
Wat dacht je ervan om af te rekenen met de idioterie om een hele doos vol vakken in het gezicht van je gasten te duwen. En dat er dan in ieder vakje een andere soort thee zit, met als klap op de vuurpijl voor één kopje thee één heel zakje...!!
Ik zie de gezichten al voor me van de Nederlanders uit de jaren 60...hilarisch. Dit kun je niet ménen?!
Nou weet ik wel dat we zeker niet meer in de jaren 60 leven en ik ga ook helemaal niet proberen om alles van vroeguh ineens als romantisch te bestempelen. Maar kom nou, welke malloot heeft ons wijsgemaakt dat we geen ouderwetse gezellige theepot met één soort thee moeten gaan zetten?
Hoe heerlijk is het om een gekoesterd stuk servies met kokend water om te spoelen, het theezakje van je keuze erin te hangen en het kokende water met beleid op het theezakje te gieten.
Niet hard want dan knapt het zakje en heb je allemaal blaadjes door je thee. Maar met overgave. En je ruikt bijna meteen de eerste aromatische uitnodiging voor je warme kop thee opstijgen.
Alleen al de aanblik van je theepot zal minimaal een troostend effect hebben op je gemoedsrust. Dát noem ik nog eens mindfullnes a la minuut.
Voor iedere kop thee een eigen zakje, met je eigen smaakje en je eigen lekkende theezakje op je schoteltje. Om ieder zakje een papiertje met een printje en een kleurtje. Gekker moet het toch niet worden. Waarom zijn we daar in vredesnaam ingetrapt? Ooit!
Aan deze aangeprate behoefte is weer iemand vreselijk rijk geworden. Ome pickwick en alle huismerken voorop. Wij trouwe consument niet. Wij kopen ons slaafs weer eens scheel omdat we ineens met z'n allen moesten gaan denken dat we niet met onze medemens dezelfde pot thee meer mogen delen. Hoogdraverij van het zuiverste water.
Ik stel voor dat we massaal naar de kringloop snellen en eens heerlijk gaan scharrelen. Op zoek om de meest bloemrijke, gezellige, móóie of stijlvolle theepot op de kop te tikken en die in al zijn glorieuze theetraditie in ere te herstellen.
Thee zetten in de pot. Lichtje eronder en ach...waarom ook niet..kopje erbij mét schoteltje en een schattig lepeltje. (daar zijn kringloop winkels ook érg goed in!)
Veel lekkerder en romantischer dan zo'n grote grove mok met een lekkend zakje op het kledderige papiertje ernaast.
Mag het weer een beetje grandeur hebben?
Hoe dit alles past in het gelukkig zuinig-way of live behoeft feitelijk geen uitleg meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten