40 dagen zonder drank.

Vandaag is de laatste dag van 'ons project'.
Zes weken en 1 dag geleden vertelde ik aan de grote liefde van mijn leven dat ik in het programma Editie NL een item voorbij had zien komen dat me aan het denken had gezet.
Het ging over drankgebruik.

40 dagen zonder drank.                                                                    
Vragen als 'hoe dicht zit je tegen een alcoholverslaving aan?' en 'kun jij wel zonder dat dagelijkse wijntje?' vlogen onverbiddelijk over het scherm.
Leuke reportage erbij van drie totaal verschillende Nederlanders om aan te tonen dat in alle types en lagen van de bevolking het goddelijk vocht wel heel makkelijk naar binnen werd gegoten.
Een alleenstaande moeder uit Velp, een ietwat Marijke Helwegen-achtige boetiekhoudster en een noest werkende bouwvakker stonden hiervoor model.
Ze erkenden alledrie to the point dat wijn/bier en een Jagermeistertje op het dagelijks menu stonden.
Met wijn begon het al als aperetiefje, vijfuurtje en/of avondafsluiter.
Tjah..niet voor niets valt je zoiets natuurlijk op.

Het is geen wereldschokkend onderwerp waarvan je 's avonds tegen je man zegt: "Goh! Wat ik nóú toch gezien heb op tv...een vrouw die wíjn dronk!"
Ik dacht wel bij mezelf, hoevaak zijn wij gezellig aan een glaasje?
Hoe makkelijk is het erin geslopen dat een glaasje inherent was aan een 'even uitblazen-moment'?
Vaak.
Tijdens het eten koken, leunend tegen het aanrecht, samen de dag doornemend.
Soms nog eentje bij het eten.
Een uurtje voor het slapengaan, even de dag afbouwen.
In het weekend kon het zomaar na vieren borreltijd zijn en in de zomer nog veel frequenter.
In het weekend een keer op de zaterdagavond een tikkeltje doorzakken moest kunnen.
Ik ben maar eerlijk. Want als ik het zo opschrijf vind ik het genant. In de praktijk voelde het dat helemáál niet.
Waren we er juist gezellige levensgenieters door.
Ik hoefde manlief niet met veel omhaal van woorden te overtuigen. Hij hoorde me even aan en het pleit was beslecht. Wij gingen meedoen met 40 dagen geen drank.
De televisiedeelnemers lagen een paar dagen op ons voor, maar dat maakt niks uit.
We pakten onze agenda's en rekenden 40 dagen verder en kwamen precies uit op de eerste dag van onze gezamenlijke voorjaarsvakantie.
We zouden het tegen elkaar gaan zeggen als we het moeilijk zouden vinden, de gezelligheid zouden missen, ons anders zouden voelen. Het was ineens zelfs een beetje spannend.
In alle eerlijkheid is het ons alleszins meegevallen. Geen dorstig verlangen of dips in namiddaguur of bijna-bedtijd. We voelden voldoening.
In het begin schonk ik nog wel eens een druivensapje in een wijnglas voor 't sfeertje. Maar dat voelde al heel snel (om maar in de vaktermen te blijven) bezopen. Goed bedoeld maar dat ging dus nergens over.
Wat ons allebei opviel was dat pas na 4 weken we allebei begonnen te merken dat we ons frisser, uitgeruster en rustiger (lees minder snel opgejaagd)voelden! Ook in ons gezicht was dat zichtbaar.
Hoe kan dat?
Heeft het lichaam dan toch zolang nodig om alle restjes eruit te spoelen?

Maar oké, mijn blog heeft als rode draad om op een lekkere manier zuinig te leven. En daar kom ik dan ook bij uit. Het scheelde wel enorm in de casa-knip.
Drank is duur. Ook goedkope drank is duur.
En aangezien je geen liters frisdrank en sapjes kan blijven drinken, want dat staat enorm tegen, ga je ook regelmatiger over op water. Ook dat went en dan vind je het zo lekker dat je daar gewoon trek aan kan hebben!
We vielen ook wat af, by the way. Het mocht geen naam hebben. In 6 weken allebei een pond. (maar daar ga ik weer..op jaarbasis hahaha)
Vandaag hebben we voor het eten dus ons eerste glaasje wijn weer ingeschonken en geklonken.
Succesvol project.
Maar dat het effect nou zo spectaculair was...ik heb nu wel hele rode wangen...dat wel.
Salud!