Bijna...bijna!

Ik heb ze lang niet gehad, de vakantiekriebels. Maar nu het eind van juni in zicht komt en er nog maar 3 werkdagen op het programma staan, voel ik ze heerlijk door me heen dwarrelen.
We zijn een paar jaar niet met vakantie geweest. Gewoon omdat het niet kon.
Ook in Nederland weggaan is nog schreeuwend duur in de vakantietijd en de valkuil van de dagjes uit is euro-meters diep. Die zijn ook zeker niet voor gratis.
We hebben ons wel op een echte toen-was-geluk-nog-heel-gewoon-manier het ouderwetse vakantieplezier gegund door letterlijk met een geblokte plaid en een thermosje op een lekker plekje neer te strijken.
Fietsen en wandelen en ik mag niet zeuren, want ik woon op nog geen 30 meter van de IJssel en geloof het of niet, die heeft strandjes!
En als het 30 graden is dan zijn die heerlijk, ook 's avonds met je wijntje en een stel melige buren.
Maar toch..de spanning van het 'weggaan'. Dat bijna zenuwachtige blije gevoel. Het is er weer!
We hebben sinds vorig jaar telkens wat gespaard in ons vakantiepotje en daar zat dus dit jaar zomaar eens een bedragje in waar je wat mee kan! Joepie.
Dus een paar maanden geleden zijn we gaan struinen op het internet. Uiteindelijk kwamen we uit op een reis naar Macedonië.
Site bekeken, gegoogled, bibliotheekboekje gehaald en laaiend enthousiast overstag gegaan.
Nog een weekje en we gaan. Een volle veertien dagen lang in luxe baden en ondergedompeld in knetterhistorische kerkjes, bolwerken en Oosterse bazaars. Want dat heeft de plaats die we geboekt hebben allemaal.
En ik? Ik ben gewoon zo'n trut die het helemaal heerlijk vind om in haar vakantie in een ***** hotel rond te lopen alsof ik niet anders gewend ben. Niet door vertellen, jullie zijn de enigen die weten dat ik fake...wie lacht niet die den mensch beziet.