zondag 13 januari 2019

in plaats van lampje aan, kaarsje aan.

foto zelfgemaakt
...wat komt er toch allemaal op ons af?
Hebt u ook dat gevoel? Alsof je het niet meer bij kan benen?
De zorgverzekering die toch écht weer duurder is geworden. Meer zaken die ineens door de verzekeringsmaatschappijen zijn afgevoerd en eenvoudigweg niet meer vergoed zullen worden. Of, zo aan banden zijn gelegd dat slechts een enkeling het nog voor elkaar kan krijgen aanspraak te kunnen maken op de financiële ondersteuning.
Je hebt geen keuze. Je móét verzekerd zijn. Zelfs behandelingen die vorig kalenderjaar zijn opgestart zullen dit jaar nog vereffend worden en zal je moeten betalen. Ze vallen nog binnen het eigen risico van vorig jaar. Leg dat maar eens uit aan de meestal van niets wetende polishouder.
Voor veel mensen is dit een onverwachte schok. Het gaat immers vaak om een behoorlijk bedrag.
Dan ons milieu. Jazeker, ons kostbare milieu. Natuurlijk is het alle hens aan dek.
We zullen iets moeten veranderen in onze leefwijze. Maar het is wel zuur dat voor de gewone burger het een enorme opgave aan het worden is.
De steenrijke multinationals hoeven er niet wakker van te liggen. En wat ze moeten betalen krijgen ze vaak via belasting regels ook nog weer terug. Of, nog vervelender, ze drijven de prijzen van hun producten op.
Ik mag niet klagen, heb het financieel best goed. Door inmiddels zeker al 10 jaar consuminderig door het leven te gaan is de pot niet leeg. Maar ik schrik van de totaliteit aan verhogingen.
Laat staan als je moeilijk de eindjes aan elkaar kan knopen... een gezin hebt. Het met één inkomen moet doen of nog vervelender, géén inkomen.
Als je je een slag in de rondte werkt en ziet hoe je geld als sneeuw voor de zon verdwijnt naar belastingen en heffingen en transportkosten en milieumaatregelen...gevoelsmatig krijg je er niets voor terug. Gevoelsmatig zeg ik bewust. Want je ziet er geen product voor terug of een verandering in je directe leefomgeving. Alles blijft immers hetzelfde, hetzelfde is alleen duurder gemaakt.
Dat is zuur.
Dan zie zaken als gele hesjes bewegingen.
Hoe moet het straks met de afvalstroom? Gaan we steeds vaker zwerfafval zien?
Of zal het toch een mooi effect krijgen? Dat we in de reguliere winkels verpakkingsvrij kunnen inkopen. Het zou zo mooi zijn als er vanuit de overheid iets werd bedacht in de trant van een beloningssysteem. Zoals minder heffingen als je groener leeft.
Vooralsnog ben ik ontzettend benieuwd naar waar de gemeentes mee aan gaan komen als het gaat om energie neutraal krijgen van de woningen.
Ik wil ook graag zonnepanelen en daar heb ik best iets voor over, maar nu wacht ik toch eerst af of ik straks mee kan doen met een ook voor mij gunstig instapplan.
Wat zal het straks worden met al deze verstrekkende bepalingen? Gaan wij straks een kleine groene oase zijn in een wereld waar enorme verschillen zullen ontstaan in 'milieuprettige' habitat?
Want het merendeel aan landen en werelddelen doen helemaal niet mee aan het milieugebeuren.
Die rijden rond in roet uitbrakende vrachtwagens en dampende uitlaatgassen, van auto's afgedankt door het Westen. Daar wordt gebruik gemaakt van verdelginsmiddelen en hoeven fabrieken niets te doen aan verontreiniging van lucht en water. Veel landen hebben zogezegd wel andere problemen aan hun hoofd.
Je wordt er niet vrolijker van.
Ik denk vaak bewust 'ik kijk niet verder dan mijn neus lang is'. Maar, ik ben toch onder al dit geweld van verhogingen en taxen en eigen bijdragen her en der wel weer eenvoudiger gaan leven. Ik bespeur bij miijzelf dat ik weer terug aan het grijpen ben op dat conept van: toen was geluk nog heel gewoon. En wewet je het brengt me gek genoeg ook iets!
Dingen voelen iets vaker weer waardevoller aan. Gezellgheid en tevredenheid zijn weer meer het doel en niet de gewonnen comfort. dat is bij mij best lang geleden. Ik spreek voor mijzelf uiteraard. Maar in de begin periode van het drastisch moeten bezuiningen had dat ook dat neveneffect.
Zuinig leven was geen juk, maar een idealisme. En dat voelde best fijn. En werkte goed voor mijn humeur en levensvreugde. Kleine besparingen en meevallers konden mijn dag maken.
Het dringt wel heel erg tot me door dat de tijd om goed voorbereid te zijn op je financiele toekomst écht weer is aangebroken!
Ik wordt dit jaar 55 en ik zou een grote fout maken als ik zou denken 'nou...ik ben er wel' want ik merk dat het zaak is om goed te sparen en te bufferen voor een enigzins prettige oude dag over een goede 15 jaar...
Dus ik ga weer teruggrijpen op het old scool concept van een sober, maar gezellig leven.
Eens kijken wat mij dat nu 10 jaar later als het oorspronkelijke startsein gaan opleveren.
Ik hou je op de hoogte!
 

2 opmerkingen:

  1. Agora pós quarentena, estamos reaprendendo o real significado das coisas é como a formula das visualizações milionárias do Joba.

    BeantwoordenVerwijderen

Populaire berichten

Totaal aantal pageviews