woensdag 13 april 2011

Laat je niet vast pinnen...

Eén van de grootste mysteries in het land van Geld is de magistrale verdwijntruc.
Je hebt er niet veel attributen voor nodig en je kan de truc zelf al tot in den treure toepassen.
Alles wat je nodig hebt is een knullig stukje plastic, een magnetische rand en een vier-cijferige code.
Voor de meesten van ons hoef ik al helemaal niet verder te bloggen.
De beerput van het pinnen.
Ik trapte er zelf steevast in om via mijn pingedrag meer geld kwijt te raken dan ik mij überhaupt bewust was.
Ook de aanmoediging in de media zoals daar zijn; "pinnen mag, ook bij een klein bedrag" (wat aardig!) en "Uw pingemak!" waren aan mij welbesteed.
Dat geklier met dat kleine geld. Altijd maar voor de kassa de rij ophouden door een bedrag uit je krappe portemonnee te fröbelen. Papiergeld dat inelkaar gefrommeld in een vakje zat.
Het kon nooit snel genoeg of het wás niet genoeg...ook zo genant.
En al helemaal niet de tijd durven nemen om echt even te kijken hoeveel ik nou bij me had en of ik er mee uit zou kunnen komen. Snel betalen...
Door die opgelegde haast, waarmee je feitelijk je kostbare boodschappen maar even moet afrekenen was het trekken van de pinpas het meest moeiteloze klusje. Heel save.
Maar o wat een schok als je dát eens een paar maand bijhoudt. Nou laat ik je maar niks wijs maken, o wat een schok al de éérste maand dat ik het bijhield.
Ik ben sinds twee maanden volledig pinloos.
Ik haal geld uit de automaat. Geld dat ik diezelfde week ga gebruiken voor mijn inkopen.
Dat is een vast bedrag. In mijn geval €50,=.
Wij bewonen op dit moment de casa met z'n tweeën en dus kan je met €50,= toekomen.
Wat ik overhoud stop ik in een oud koekblik. (ik heb er verscheidene, dus sorry meneer de inbrekert, dat wordt een hele toer om op te sporen.)
Dat is voor onvoorziene uitgaafjes. Want laten we wel zijn, de echte onvoorziene grote uitgaven haal ik echt niet uit een oud koekblikje.
Ik pin dus niet meer.
Nu al 8 weken.
Dat was ontzettend wennen in het begin. Ik merkte dat ik het zo was gewend om te pinnen. En dat ik het ronduit een beetje eng vond om het alleen maar met cash geld te doen.
Een paar dingen vielen mij gaandeweg op.
Wat ik hierboven al eens benoemde. De haast waarmee we gewend zijn om ons langs de cassière te moeten wurmen. Snel betalen, snel de bon grissen en nog sneller je spullen in tassen proppen want opzij opzij opzij. Waarom?
Ik heb voor die boodschappen gewerkt, toen heb ik thuis bedacht wat ik wil hebben of eten, toen ben ik naar de winkel gefietst en heb ze verzameld vanuit het hele pand. Nu ga ik ze betalen van mijn bijelkaar gearbeite pegels en dan ineens... wordt het afraffelen.
Heb ik het er niet eens over dat ik ze nog naar huis transporteer en daar hoogstwaarschijnlijk het grootste deel ervan in de loop van de week ga verwerken tot een maaltijd.
Ik vertik het. Ik betáál mijn boodschappen met echt geld. Ik neem de tijd om het uit mijn portemonnee te halen, te betalen, een bon te krijgen en ze daarna met beleid in mijn meegebrachte boodschappentassen te laden. En er niet thuis achter komen dat mijn chips en koekjes tot kanarievoer zijn verkruimeld onder een zwaar pak melk...of dat mijn bon niet klopt. Die check ik even nadat ik mijn boodschappen heb ingepakt, bij het schap met het cadeaupapier. Sta je niemand in de weg. Je wilt niet weten hoe vaak ik al terug ben gegaan naar de kassa. Of beter; hoe vaak ik in het verleden had móéten teruggaan naar de kassa. Maar dat doe je niet meer zo snel eenmaal thuis met de hele handel.
Ook heb ik mijn kleingeld weer ontdekt. Ik pas af. Ik probeer zoveel mogelijk briefgeld of hele euro's terug te krijgen.
Ik pas mijn uitgaven veel beter aan het budget dat daar tastbaar nog is. Want als je nog €20,= in je knip ziet, winkel je toch anders..bewuster. En dat ik thuis nou spullen mis? Of achteraf baal dat ik geen impulsaankopen heb gedaan? Neuh!
En ik hou nu nog vaak veel over ook...de wonderbaarlijke vermeerdering..ook zo'n weergaloze truc. Is het niet in de portemonnee zelf, dan zeker op de bankrekening!
Hoe dan ook, na twee maanden niet meer pinnen ben ik een gelukkiger mens.
Dat is een forse uitspraak. Maar het is wel waar.
Boodschappen halen is een nobele kwestie. En geen afraffelklus die je met één snelle haal magnetisch plastic van je rekening moet elimeneren.
Op dit moment heeft commercieland besloten dat we opnieuw over de streep moeten worden gehaald. En dan wel overdwars. Letterlijk.
Een meneer in een net pak legt ons als een land vol kleuters uit hoe dat moet.
Ik glimlach minzaam...ik trap er niet meer in. Zelfs niet als hij het heel langzaam nóg een keer uitlegt.

15 opmerkingen:

  1. Grinnik bij gaat het dus net andersom merk ik. Ik heb persoonlijk veel meer moeite met pinnen. geld wat ik in mijn zak heb geef ik veel gemakkelijker uit.
    Dus heb ik nauwelijks contanten en neem mijn pinpas bij me als ik hem echt nodig heb. Zo voorkom ik impuls aankopen. Grappig dat dit bij jou dus net andersom werkt :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb mezelf tijdenlang wijsgemaakt dat het echt beter is te pinnen en ik dan veel meer overzicht had. Totdat ik, net als jij, alles ging opschrijven. Dus, daarom ging er zoveel uit;) Nu pin ik 80 euro voor drie( en een half, dochter komt iedere week een dag mee eten wegens stage) mensen sinds een paar weken. En dat bevalt me goed! Ik moet er nog wel aan wennen en de eerste week dacht ik echt; ik red het noooooit. Maar toch gelukt:) En nu kijk ik al heel anders. Red me prima t/m einde van de week, heb er zelfs wat artikelen bij kunnen kopen die ik nodig had, maar eerder absoluut erbij kwamen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik pin ook niet graag, maar ga ook nooit zonder pinpas op stap.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik pin nog wel alles. Daarvoor betaalde ik mijn boodschappen contant, maar daar is de klad in gekomen. Misschien moet ik het toch maar weer oppakken.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Geweldig logje! Ik pin nog alles, dan kan ik altijd nagaan waar ik het uitgaf. Vorige week had ik 20 euri in de beurs en gisteren waren het op magische wijze nog maar 10... ik weet dus echt niet meer waar ik het uitgaf. Mijn kasboek houdt me bij de les. De totale bedragen van een maand. Dat maakt pas indruk bij mij ;)
    Een weekbudget lukt me sowieso niet op de een of andere manier. De ene week kom ik uit met 40 euro de volgende nog niet met 100... Ik ken wel de gemiddelden...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel goed logje, want ik denk dat veel mensen met pinnen gedachtelozer gaan kopen. IK was daar ook bang voor en heb het heel lang geweigerd te doen, alleen contant. Toen ik een brand kreeg en heel veel moest aanschaffen ben ik op p9nnen overgegaan en merk dat mijn koopgedrag eigenlijk niet veranderd is. Weekbudgetten werken bij mij ook niet, want het kan zo wisselen alleen al door bv grote zakken kattenvoer. Maar per maand kom ik vrijwel altijd keurig uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ook hier is lang gezocht naar een systeem dat 'werkt'. Wij doen maandelijks boodschappen met een vast budget (de ene maand kuismiddel, de andere maand wasmiddel...) en dan gaan we elke zondag naar de makt met een vast budget. Zo houden we het onder controle. De moeilijkste dagen zijn die dat mijn man verlof heeft en de kinderen op school zijn - dat zijn de valkuilen voor 'onverwachte uitgaven' ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Aan het begin van de maand bestel ik alles wat houdbaar is en waar ik niet mee wil lopen sjouwen voor de hele maand en vers voor één week. Dat is wel een grote uitgave post. Maar de rest van de maand haal ik bij wat ik nodig heb. Meestal bij kleine middenstanders die nog even tijd voor je hebben. Ik doe zo bijna geen impuls aankopen. De bestelling mag ik alleen pinnen en de rest betaal ik contant. En inbrekers die hebben bij mij niets meer te halen, dat hebben ze namelijk al eens gedaan. Dus hier niets meer van waarde in huis.


    Liefs, Haagje

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Leuke post. Veel herkenbare dingen. Ik probeer altijd een beetje normaal te doen maar het kan altijd zuiniger. Als m'n dingen in de aanbieding zijn wil ik wel inslaan en dat kan dan niet, niks voor mij. Ik weet ook nooit wat er op de rekening staat. We krijgen geen afschriften meer en op Internet kijk ik niet. Vraag af en toe aan mannetje of het nog goed gaat. Meestal wel.

    Groetjes Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik pin zo veel mogelijk, dus ik schrik! Wat doen ze dan, dat je geld 'kwijt raakt'?!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik herken dit wel. Iedere maand is mijn geld gewoon op! En als ik dan denk "wat heb ik dan allemaal gekocht?" Dan weet ik het niet meer. Ik haal nu iedere maand het huishoudgeld van mijn rekening. En mijn "zakgeld" haal ik er ook vanaf. Ik probeer zo weinig mogelijk te pinnen. En echt, je hebt een veel beter overzicht!

    Groetjes San

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik probeer het ook steeds cash te betalen, maar dat is wel passen en meten af en toe. Goed van je dat je je niet meer laat opjagen aan de kassa. Ik heb vroeger ook achter de kassa gewerkt, en daar ging het inderdaad op snelheid. Heel vervelend vond ik dat. Nu blijkt dat de klant er ook niet op zit te wachten!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik heb een tijd lang 1 keer in de week geld van de bank gehaald voor de boodschappen en ik moest daar gewoon mee rondkomen. Hier is de klad ingekomen, maar ga het weer doen en laat mijn pinpas thuis. Mij laten op haasten? dat doe ik al een tijd niet meer. Pak rustig mijn boodschappen in en kijk de bon na, want het is mij al een paar keer gebeurd dat er teveel was betaald.
    Trouwens leuke blog heb je hoor!
    Groetjes Loes

    BeantwoordenVerwijderen

Populaire berichten

Totaal aantal pageviews