En dat is maar goed ook in mijn geval, want dan realiseer ik mij ineens weer hoe veelbetekenend een moment van stilte kan zijn. Toch moet ik tot de conclusie komen dat ik zelf veel te weinig stil ben van binnen.
Ik raas maar door. Ik regel en redder. Ik bedenk en bedissel...ja ik ben daar een kei in.
Klinklare onzin natuurlijk. Hoogmoedswaanzin van het zuiverste water.
Maar toch gebeurd het.
Dat kostbare moment dat je zomaar stil valt is van onschatbare waarde.
Want dan ineens voel ik hoe nódig ik het heb om even helemaal niks te moeten. Vooral niet van mijzelf!
Om eens wat stiller te zijn. Mijzelf de mond te snoeren en te genieten van de sobere rijkdom van het stille goud.
Ik heb nu twee volle weken vakantie.
In een moment van volledige overmoedigheid heb ik vorig jaar al deze twee weken zomaar het rooster in gemoffeld op het werk. En zie hier..het is Pasen (had ik vorig jaar écht nog niet door..duh) en er is ook nog eens onverwacht een blik vol zomer losgetrokken door een ziel die het goed met me voorhad ergens achter de wolken.
Nu riep iedereen op het werk gisteren dat het onbehoorlijk mazzelen was om deze twee weken zomaar voor de boeg te hebben. Ik schokschouderde maar wat. Tjah...
Wist ik veel in november 2010...
Maar wat ik toen ook niet wist, was dat ik tegen de tijd dat het 22 april 2011 zou zijn, ik ronduit een beetje moe van mijzelf zou zijn.
Ik, die een paar blogs geleden vol vuur verkondigde dat de aanvang van de zomertijd een prachtig moment was om alles een fractie-tje rustiger aan te doen.
Nou lieve blogvriendinnen, ik moet met de billen bloot. (worden ze nog lekker bruin ook met dit weer) Daar is welgeteld een week wat van gekomen en daar draafde ik weer heen.
Maar het is nooit te laat voor een vernieuwing van een goed voornemen.
Met lome tred en genietend van de overdaad van de zon scharrel ik door huis en in mijn francobollo.
Ik 'doe iets met eten' op een 'zeker moment'.
Ik hou mijn boek onder handbereik en heb mijn horloge afgedaan.
Twee weken een zalig ritme zonder seconden, minuten en uren.
En mijn innerlijke klep houden.
Wordt vervolgd...
Heerlijk heerlijk... geniet se!
BeantwoordenVerwijderenGeniet van je vakantie:) En die innerlijke klep die stopt niet, maar je kunt wel leren er minder naar te luisteren. Zei ik zeer wijs en probeer het weer in de praktijk te brengen;) Je blogt leuk!
BeantwoordenVerwijderenGoed zo. Je krijgt de slag wel te pakken, denk ik.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk verhaal weer. Af en toe een beetje rust is echt nodig, geniet van je vrije dagen. Fijne pasen toegewenst.
BeantwoordenVerwijderenEn deze vakantie kwam dus prima op tijd!
BeantwoordenVerwijderenVerder zeg ik niets.. (ivm stilte)
Zalig Genieten xxx
BeantwoordenVerwijderenGeniet van en als het even misgaat, je kunt op elk moment weer met een nieuwe poging beginnen!
BeantwoordenVerwijderenHa, een scharrelmamma! Met dit weer moet dat toch goed komen. Scharrel ze!
BeantwoordenVerwijderenHet gaat je vast wel lukken
BeantwoordenVerwijderenIk kom voor het eerst op je blog en heb je laatste twee posts gelezen: je schrijft inspirerend en uitdagend! Ik ga je gelijk volgen... Misschien neem je ook eens een kijkje bij mij? De afgelopen tijd heb ik het erg rustig gedaan en vooral genoten van het mooie weer en van mijn kinderen, dus helaas geen recente posts, maar die komen er gerust weer aan hoor.
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes,
Wanda
Ik wens je veel succes, want die innerlijke kletskous is moeilijk stil te krijgen! Maar een prachtig voornemen vind ik het wel.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk voor je, geniet ervan en als het te druk is in je hoofd...concentreer je op je ademhaling dan word je hoofd stil, echt het werkt zegt deze adhd-er;-)
BeantwoordenVerwijderen