zaterdag 17 september 2011

crisis..op de plaats rust!

heb jij dat nou ook?
Sinds de regelrechte onheilstijdingen over de miljoenennota, de teruglopende koopkracht en de opgehoogte ziektenkostenverzekeringen en ga zo maar door, zie ik steeds dingen waarvan ik ineens denk: 'dat is over een jaar vanaf nu niet vanzelfsprekend meer...dat kunnen de mensen zich dan niet meer veroorloven'

Dan denk ik aan dingen als:
Leuk aanbod van welness-paradijsjes die je 2 voor de prijs van 1 aanbieden. Maar er niet bij zeggen dat je al met al voor zo'n dagje tóch nog gauw zo'n 60 euro kan neertellen inclusief de benzinekosten...
Maar ook aan uit eten gaan, het inhuren van Mc Donalds voor je kinderfeestje (bah), de nieuwste sieradenlijn van merken als Zinzi en de ringen van Stacy Rookhuizen, of weer een supersonische camera die nog beter datgene fotografeert in de natuur waar de National eigenlijk ook al mee vol staat.
Telkens weer een nieuwe phone, álles uitprinten ook wat je helemaal niet nodig hebt, sushi bestellen en thuis laten bezorgen terwijl je het prima voor een prikkie zelf kan fröbelen.
De zalando die ons wijs maakt dat we permanent schoenen, tassen en jurkjes moeten bestellen.
Ach ik kan nog wel even doorgaan met de lijst van totaal overbodige rimram...


Het kan gewoon niet anders dan dat de mensen massaal hun geld gaan uitgeven aan léven. Leven in zijn meest pure vorm. Dak boven je hoofd, eten op je bord, medische verzorging bij ziekte, kleding aan je lijf en warmte bij kou en licht in het donker en water natuurlijk. Onmisbaar.
Een echt cadeautje op de verjaardag van je kind.
Alles wat er daarnaast aan ons wordt aangeboden (druk ik me nog zacht uit) is in feite luxe.
Nu piept er ook naast die gedachte telkens een klein bermbordje in de zijlijn van mijn hersenspinsels op.
Daar staat op: toen was geluk nog heel gewoon. Koekje bij de koffie, kerstboom met kerst, een volle tank voor familiebezoek en een mooie rok krijgen van je vriendin, omdat ze die niet meer past of aandoet en jij voor haar een geinige sjaal breit, gewoon van kekke wol van de Wibra. Fijn!
Ja, daar gaan we weer. Het is een platgetreden paadje maar dat geldt vooral in blog- en bezuinig- en consuminderland. Wij (generaliseren, jawel ik weet het) hebben wel wat met die kreet en zien dat niet als een regelrechte achteruitgang. Stoeien al langer met deze stuff.
Maar wat nou als je met elkaar niet meer de schijn hoeft op te houden, en gewoon op alles wat je even niet kan ophoesten heel popi jopi kan zeggen 'dat is me te duur. Dat kan ik nu echt niet meer missen hoor!' Of 'Ik zal me daar gek zijn!' Bij gekke prijzen of totaal zinloze aanbiedingen.
Wat een bevrijding..nationaal dan. Want ik heb daar al lang geen moeite meer mee en met mij velen vast ook niet.
Maar wat nou als we en masse, helemaal hollands en helemaal van deze tijd bezuinigen dat het een lieve lust is. Elkaar tips geven aan de koffietafel op het werk, in de winkel zeggen bij de kassa 'sorry leg maar terug, dat ik me te duur.' Met de buren vergelijken waar het gas goedkoper is en elkaar aanbieden om die ene mega aanbieding ook voor de buurvrouw even mee te nemen, want jij gaat er toch speciaal voor naar die winkel en zijn doet dat omgekeerd ook weer voor jou?
Hoe zou de sfeer dan worden in ons best wel kneuterige landje?
We weer stekjes ruilen inplaats van 0.50 drukken in het winkelwagentje van de Intratuin?
Ik heb zomaar het idioot optimistische gevoel dat het nog wat kneuteriger zou kunnen uitpakken.
En wat ook zo lekker is. Je hoeft zoveel niet meer.
Wat een bevrijding. Je hoeft niet meer met de onnavolgbare mode mee, je hoeft niet meer met overbodige cadeaus aan te komen, omdat het weer prima is dat je wat lekkere zelfgemaakte dingen meeneemt, en die allernieuwste auto voor de deur heeft ook een andere lading gekregen. (zou je dat nou wel doen buurman?) Wat een lekker tweedehandsje voor die prijs! Goed van je hoor!
Ik sla misschien wel een beetje door, maar dat mag met bloggen. Overdrijven is een vak.
Mijn punt is dat nog verder moeten downsizen hier en daar echt niet makkelijk is en ook veel getob oplevert, maar dat het ook heel veel rust kan gaan geven in onze overhaaste, overvolle, overvraagde samenleving. We moeten zoveel! Maar wat nou als dat eenvoudigweg niet meer kan?
Op de plaats rust wordt het dan.

17 opmerkingen:

  1. Ik vind het wel erg romantiserend, hoor! Iedereen moet bezuinigen volgend jaar (en het jaar daarop en het jaar daarop...) dat klopt. Maar de 'luxe' die jij opnoemt, doe ik al nooit. Ja, ik heb voor het hele gezin kleren bij zalando besteld. Vooral voor mij heb ik geselecteerd op 'laagste prijs'. Dan heb je voor 15 euro ook een kek jurkje voor de feestelijke gelegenheden. Vraag me dan wel serieus af wat het milieu of hele arme mensen in hele arme landen daarvoor hebben moeten 'betalen'... Ik had liever álles eco gekocht (deed ik deels dan ook). Te duur, helaas.
    En de dingen die jij opnoemt en 'gezellig' vind, die doen we al lang met de mensen om ons heen. Al onze vrienden en kennissen rijden een tweedehandsje, wijzen elkaar op koopjes, ruilen stekjes en we spraken jaren geleden af voor de volwassenen met verjaardagen geen kado's meer te kopen.... Er wordt op zo'n verjaardag ook gepraat over wat te duur is. Zeker voor mensen met kinderen en anderhalf verdienend. We maken zelf salades en soep op zo'n dag.
    Dus bij ons is het allemaal al normaal. Erg? Nee, helemaal niet. Maar of dat nou valt onder 'gezellig kneuterig' ??? Dat kan ik niet echt zeggen. Het is gezellig omdat het leuke mensen zijn die normaal doen. Patsers zitten we niet op te wachten, hoor!! Die paar die ik in omgevind heb, houden nu hun hart vast voor hun pensioen. Omdat ze bang zijn niet meer om het weekend op vakantie te kunnen en om de twee jaar een nieuwe bak op de oprit. Die mensen gaan dat echt niet zien als 'gezellig'. Ze zullen zich bekocht en te kort gedaan voelen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tsja, inderdaad, de broekriem zal nog strakker moeten. Nuchterheid i.p.v. gezellig even..... Maar aan de andere kant is het wel een uitdaging vind ik. Vooral de combinatie van bezuinigen en het toch leuk houden. Ook met3 tieners in huis. Waar er 1 van studeert en de volgende volgend jaar ook de universiteit gaat bezoeken. Jaaa, we hadden erop gerekend dat het duur zou worden. Vanaf hun geboorte betaalden we maandelijks, aan wat nu bekent staat als woekerpolissen..... Betekent voor ons nu dat het heel moeilijk is om rond te komen maandelijks.(dochters betalen zelf ook mee met hun verdiende geld met bijbaantjes). Dus ook voor mij geldt dat ik al heel erg oppas wat ik doe. Zelf bak, zelf cadeautjes in elkaar flans enz. Kleding koop ik zo weinig mogelijk. Maar soms is er wat versleten, dan moet je wel. En nee, er staat hier geen flatscreen in de kamer. Maar een 8 jaar oude t.v. met gaatje in de beeldbuis. Gemaakt ooit door onze zoon met een ietwat onbenullige actie... Maar hij doet het nog, dus.... Tuurlijk is er wel spaargeld op de bank, maar dat staat er voor de zekerheid. En daar probeer ik af te blijven. Als je zo de berichten op t.v. ziet, ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Ik vind het een steengoed stukje wat je schreef hoor, maar ook wat mij betreft wel een beetje geromantiseerd... fijne zondag verder!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik denk dat het wat minder makkelijk zal gaan. Veel mensen hebben niet die instelling die 'wij' hebben. Die blijven het ontkennen en sommige mensen worden misschien wel uit hun huis gezet omdat de hypotheek niet betalen makkelijker is dan je leven omgooien.

    Ik denk dat er zo veel niet verandert voor de mensen die hun werk houden, vooralsnog. Eerst verliezen mensen hun werk en dan hoeven veel mensen niet meer te kneuteren maar staan ze gewoon op straat met een restschuld van tienduizenden euro's.

    Als je had nagedacht wist je dat dit er vanaf 2008 al zat aan te komen en had je gaan sparen. Maar mensen steken liever hun kop in het zand. En dat blijft de meerderheid doen tot het echt te laat is.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je hebt gelijk, er zijn veel zaken die mensen als vanzelfsprekend beschouwen of waarvan ze denken dat ze er recht op hebben die niet bij het basale levensonderhoud horen en die, indien nodig, er best vanaf zouden kunnen. Voor een hoop mensen aan de onderkant van de financiële plaatjes zit er al niet zoveel rek meer in. Mensen die niet kunnen relativeren in materiële zaken, zullen het moeilijk krijgen. Goed om bij stil te staan. Voor mij geen punt, want ik kan dat goed, minderen en basaal leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Geen probleem. Wij doen dat al jaren.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een heel positief berichtje, ik hoop het ook dat het zo ooit zal worden. Wij gaan er al voor en nu maar hopen dat we anderen met ons enthousiasme aan kunnen steken!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja het was ook vooral positief bedoeld. Tuurlijk vreselijk geromantiseerd, maar eerlijk is eerlijk..daar had ik al voor gewaarschuwd 'overdrijven is een vak' .
    Maar de essentie is eigenlijk dat ik dit blog schreef met nog de levensomstandigheden van Macedonië in mijn achterhoofd. Daar ben ik geweest afgelopen juli. Als die mensen daar zouden horen hoe wij met angst en beven de komende crisisjaren tegemoetzien, dan vragen ze zich af waar we het over hebben.
    Dát is pas basic leven. En toch..zo vriendelijk, zo gastvrij en het maakt ze geen bal uit of het bankstel uit 1998 is en de keukentafel nog van oma. Kom zitten en eet en drink met ons.
    Daar moet ik vaak aan denken als ik weer allerhande must-haves voorbij zie schieten op tv en in folders.
    Verder blijf ik romantiseren..daar zijn Italianen nou eenmaal nogal goed in. Dat maakt het leven draaglijker en relativeert.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jij preekt voor eigen parochie en dus staat er weinig nieuws in voor de bezoekers van je blog die zelf al helemaal omgeturnd zijn.
    Did it, had it, done it.
    Dat merk je aan de reacties. Ook dat je te romantisch bent, ondanks dat je daar zelf ook mee de draak steekt. (Leuk)
    Maar de mensen die nu deze sites voor het eerst gaan bezoeken omdat ze aangedreven worden door de nieuwe crisis en de negatieve financiele vooruitzichten kunnen in jouw blog hun blanco hartje ophalen.
    Die gaan de blogs die je volgt ook afstruinen in de hoop bezuinig ideeën op te doen.
    Kijk voor de grap maar eens bij de statistieken van je blog en dan zie je hoeveel mensen er lezen in verhouding van degenen die reageren.
    (Overigens bijna altijd dezelfde incluis ondergetekende)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zolang het gezellig kan zijn (niet elkaar de hersens inslaan bij de kringloopwinkel) is het denk wel leuk, maar op zich merk ik sowieso al meer dat mensen daaronder eerlijker zijn. Dat dingen te duur zijn of dat een uitje er evenniet in zit. Er zijn alleen denk ik ook mensen die de extra dingen niet voor een ander doen, maar echt voor zichzelf. Voor hen is het dan denk ik eerder inleveren dan een opluchting...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. 'k Vind het een goed stukje dat je hebt geschreven. Ik denk dat omdat jij tevreden bent met je levensstijl je het als gezellig omschrijft en dat iemand die ontevreden is en het moet hebben van extraatjes om zich af en toe tevreden te voelen het gewoon niet zal begrijpen wat je bedoelt. Er liggen heel veel diepere oorzaken om je tevreden danwel ontevreden te voelen. 'k Denk dat je het als een groot voorrecht mag zien dat je het ziet zoals je het ziet. Helaas is het voor veel mensen (nóg) niet weggelegd. 't Is wel aan te leren, mede door een blog als de jouwe. 'k Voel me zelf ook heel tevreden met back to basic-leven, dus 'k vind je stukje heel herkenbaar. Zie wel met enige angst de toekomst tegemoet, maar heb ook wel vertrouwen dat het wel goed komt.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik heb hier een heel dubbel gevoel bij. Enerzijds, denk eens aan al die mensen die hun baan gaan verliezen, als iedereen (nog meer) de hand op de knip gaat houden. En aan al die jonge mensen die hun studie hebben afgerond en nooit een (passende) baan zullen kunnen vinden. Wat een verspilling van talent. Hier thuis hebben wij 2 van zulke jongeren door hun studietijd heen geholpen, ik kan je zeggen het waren tropenjaren, financieel gezien. En nu, een jaar na afstuderen hebben ze geen van beiden nog een "echte baan" gevonden.
    Anderzijds: voor het milieu kan het gunstig uitpakken als niet hele volksstammen meer met elke modegril mee kunnen doen en om de haverklap hun garderobe of hun meubels vervangen en we met z'n allen wat minder kilometers maken (met de auto dan: op de fiets is OK).
    Voor de duidelijkheid: ik ben een zuinig mens en hou niet van verspilling, zo zijn b.v. de meeste van onze meubels plm. 20 jaar oud. Maar ik had gehoopt dat na het wegvallen van de studiekosten ik wat makkelijker geld voor mezelf zou kunnen uitgeven maar dat lukt me (nog) niet. Daarvoor is vertrouwen in de toekomst nodig. Groet, Greetje54

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Na de jaren 50 kwam de 'vooruitgang' en ben ik geboren. Hoewel er nog niet zoveel extra's waren als nu (extra's die ik niet kan uitspreken zoals app's of wat dat ook moge zijn) hadden wij het goed in de jaren 70, heel goed zelfs. En we waren tevreden. Nu nemen de buren nieuwe meubels omdat ze de 'oude' niet meer mooi vinden. Koopt een collega een nieuwe grotere auto omdat zijn buurman dat ook doet. Er worden nieuwe kleren gekocht terwijl de kast nog vol hangt, sommige kleding zelfs nog met prijskaartje. Het is doorgeslagen en nu moet de rem er op. Van de minister. Met zuinig leven heb ik geen moeite, wel met de hoge salarissen van topambtenaren, de directieauto's met chauffeur, het zakgeld van onze Bea en haar kroost en de bezuinigingen op de zorg, bejaarden die in verzorgingshuizen in hun luier zitten te plassen en maar 1 x per week onder de douche mogen. Daar heb ik moeite mee.
    Wij gaan niet uit eten, bestellen geen sushi en gaan ook niet naar wellnessarrangementen. Wie het wil mag dat hoor, maar dat het een luxe is, dat zijn veel mensen even kwijt.
    Het zijn geen eerste levensbehoeften maar zo is men het wel gaan zien. Geen flatscreen? Wat sneu. Geen rijlessen voor de 18 jarige? Dat kan toch niet? Niet op vakantie? Te erg zeg.
    We zijn in Nederland een stel over het paard getilde koopwellustelingen geworden die de lol van een zelfgemaakte verjaardagskaart niet meer kunnen waarderen. Dat vind ik pas arme mensen, degenen die afhankelijk zijn geworden van wellnessarrangementen. Het woord alleen al.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Vandaag tijdens een verjaardag waren de bezuinigingen ook een dankbaar gespreksonderwerp. Schoonzus vertelde me dat ze toch bezig was extra inkomsten te genereren omdat ze anders de "leuke" dingen misschien moesten laten. Nu maakt iedereen zijn eigen keuzes daarin en daar zul je dan wat voor moeten doen en laten, daarin kan ik nog mee. Maar toen ze me doodleuk vertelde dat haar zoon (11 jaar) als wens had om volgend jaar naar New York te gaan in de zomervakantie (ze moeten volgens haar toch altijd alle touwtjes aan elkaar knopen) en ze wel zou kijken of dat ging lukken......'t is dat ik op een stevige stoel zat maar anders was ik vast achterover gevallen! En ik haar maar vertellen waar ik allemaal op let om de uitgaven in de hand te houden, het kwam gewoon niet aan! Die mensen zullen hard vallen, vrees ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Dit vind ik toch een moeilijke hoor - hoe gezellig en kneuterig het soms ook is, het is ook hard om zo jarenlang te moeten leven en dan die crisis aan te zien komen, wetende dat je niet met nog minder kan. Tel daar nog een tegenslag bij op en gezellig wordt krabben ...

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Prachtig geschreven. Wat franje kunnen we wel missen.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. geweldig stukje......ook hier denken we na en met pijn in ons hart hebben we weer een auto gekocht. Het taxivervoer van onze zoon is wegbezuinigd en dat is toch een 5000 km in de maand om hem naar school te brengen. Dus de broekriem mag nog iets strakker om dat te kunnen betalen.......

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik vind het een goed stukje en kan me er helemaal in vinden maar ik denk inderdaad dat mensen die opeens een hoop moeten laten dit niet als een verrijking zien. Veel mensen die hier lezen en reageren leven al jaren zo en hebben er lol in gekregen de tering naar de nering te zetten (de echt schrijnende gevallen daar gelaten natuurlijk) De keerzijde is dat ik ongeveer wel uitbezuinigd ben maar gelukkig van het dalen in mijn inkomen volgend jaar geen last zal hebben. Oefing baart kunst maar als je er opeens in gesmeten wordt zou het wel eens heel anders kunnen voelen.

    BeantwoordenVerwijderen

Populaire berichten

Totaal aantal pageviews