Dat doet-ie anders nóóit...mijn kledingkast.

Vanmorgen was ik erg vroeg wakker en zo kwam het dat ik om 8 uur al een miniwasje stond weg te strijken. Dat klinkt heel ijverig, maar er zat gewoon iets bij wat ik aan wilde. Dus het was een puur egogerichte actie.
Maar dit werd nou typisch een gevalletje van het één komt het ander. Omdat ik tóch met dat loeierhete stuk ijzer in mijn handen stond was het onontkoombaar om ook die andere drie items mee te pakken.
Die moesten vervolgens mijn kast in...en daar was zomaar iets gebeurd.

Mijn hoeveelheid aan kleding was gaan groeien in die kast als een goed verborgen wietplantage met veel licht en water, want het puilde eruit. Wildgroei!
Dat alleen ik als hoofdverdachte kan worden aangewezen staat buiten kijf. Maar mijn hemel...what was I thinking?!
En het gekke was dat ik met een half oog (een heel zou me op dat moment gewoon teveel zijn geweest) wel zag dat een heel groot deel zomaar was gekrompen in de kast (ja ja) en dat ook de kleuren en modellen veelal niet meer dat elan hadden van weleer.
Je weet het al hè?
Als je eenmaal begint te trekken, dan wordt het onverbiddelijk.
Ik heb om het leed te verzachten mijn mooiste ondergoed aangetrokken (dat nu trouwens ook te koop staat op Marktplaats ahum omdat het toch wat minder charmant uitpuilde zo hier en daar...) en ben aan het sorteren en passen gegaan.
Nou kan ik dit hele verhaal op twee manieren bekijken. Of ik geef toe dat ik mijn garderobe op zijn minst heb moeten halveren, omdat ik er niet meer in pas, het hopeloos ouderwets was inmiddels of een foute poging werd om iemand van 46 in te laten rondlopen...
óf ik steek mijn kin omhoog en zeg dat ik niet doe aan overvolle kledingkasten. Nette stapeltjes in mijn kast heb. Alleen maar kleding heb die ik ook daadwerkelijk pás en die ik met goed fatsoen aankan.
Ook dat ik eventueel ruimte kan maken in mijn budget voor een aankoopje van een leuk zomerjurkje. (met andere woorden; die schattige die ik eigenlijk al jaren droeg kan gewoon niet meer...)
Ik heb goddank nog wat rokjes en shirtjes, want daar kom je nog wel mee weg. Vooral met wat stoere laarzen en een spijkerjasje en wat sieraden lijk je zomaar een vlotte tante.
Maar het was een confronterend donderdagochtendje...ik geloof dat ik Koffietijd maar even aanzet..en dan kijk ik alléén maar naar Loretta. Best gezellig...